ஜீவசமாதி

#ஜீவசமாதி:   முற்காலத்தில்
ஐநூறு, ஆயிரம் வருடங்கள் வாழ்ந்த நம்
சித்தர்கள்

ஜீவசமாதி அடைவதற்காக 'லம்பிகா யோகம்'
என்ற முறையை கையாண்டார்கள். இந்த யோகா
முறையை அவர்கள் தவளை, உடும்பு, ஓணான்
முதலிய விலங்குகளிலிருந்து
கற்றுக்கொண்டார்கள். அதாவது
என்னவென்றால்,
சித்தர்கள் நாவை மடக்கி மேல் அன்னத்தில்
ஓட்ட
வைத்துக்கொண்டு, அப்படியே தவத்தில்
அமர்ந்து விடுவார்கள்.  சிறிது சிறிதாக,
மணிக்கணக்கில் பயிற்சியை கூட்டிக்கொண்டே
செல்வார்கள். அப்போது என்ன ஆகுமெனில்,
மனிதனின் விந்துவில் உள்ள சாரமானது,
பதங்கமாகி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மேலேறி
மூளைக்கு சென்று சேர்ந்து கொண்டே
இருக்கும். கவனிக்கவும், மேலே செல்வது
விந்து அல்ல. விந்துவின் சாரம்தான். இதனை
எளிதாக காந்தசக்தி என அழைக்கலாம்.
தத்துவத்தில் இது ஓஜஸ் அல்லது தேஜஸ்
எனப்படுகிறது.

இவ்வாறு தொடர்ந்து பலநாட்கள் செய்து
வரும்போது, உடம்பானது சிறிது சிறிதாக
மரத்துபோய், உணர்வற்றுக் கொண்டே வரும்.

இது கோமா நிலை போன்றது. அதாவது
உடலில் உயிர் இருக்கும், உடல் இயக்கங்கள்
எல்லாம் நுண்ணியதாக நடந்து கொண்டுதான்
இருக்கும். ஆனால் உணர்வு இருக்காது; மனம்
செயல்படாது. சீடர்கள் அப்படியே உடலை
தூக்கிக்கொண்டு சென்று ஏற்கனவே தயாராக
உள்ள குழியில் வைத்து மூடிவிடுவார்கள்.
இதுதான் ஜீவசமாதி.

தமிழ் 'ழ' : இப்போது ழவிற்கு வருவோம்... ழ
என்று உச்சரிக்கும்போது என்ன செய்கிறோம்?

நாவை மடக்கி மேல் அன்னத்தில் தொட
வேண்டும்- இப்போது மூளை பகுதியில் உள்ள
பீனியல் சுரப்பி ஆக்டிவேட் ஆகும். அதாவது
சஹாஸ்ராதார சக்கரம் திறக்கிறது. பின் என்ன
செய்கிறோம்? ஒலி வருவதற்காக சற்று
அழுத்தம் குடுத்து 'ழ' என்று உச்சரிக்கிறோம்.

மூலாதாரத்தில் உள்ள சூட்டின் காரணமாக,
விந்து சுரப்பியில் உள்ள விந்துவின்
சாரமானது எப்போதும் சிறிதளவு
பதங்கமாகிக்கொண்டே இருக்கும். சத்தம்
வருவதற்காக வாயில் சிறிது அழுத்தம்
கொடுக்கிறோமே, அப்போது அந்த ஓஜஸ்
சக்தியானது சட்டென்று ஒருவினாடியில்
அனைத்து சக்கரங்களையும் கடந்து மேலேறி
மூளைக்கு சென்று நிரம்புகிறது. இந்த ஓஜஸ்
சக்தியானது மூளைக்கு நலமும், வளமும்,
அமைதியும், சீர்மையும் அளிக்கிறது.
இதுவே தமிழ் 'ழ' உருவான ரகசியமாகும்.

'ழ'வை சரியாக உச்சரித்தால் இன்னும்
ஏராளாமான பலன்கள் கிடைக்கும்.

பண்டைய காலத்தில் வாழ்ந்த தமிழர்களிடையே
மெய்ப்பொருள் சிந்தனை மிகுந்திருந்தது.

இதற்க்கு சரியான உதாரணம், எந்த
தமிழருடைய
ஆண் பெண்ணுடைய பெயர்களையும்
எடுத்துக்கொள்ளுங்கள்...அவற்றை
பிரித்துப்பார்த்தால் கடைசியில் தெய்வத்தின்
பெயராகவே முடியும் (தொண்ணூறு
சதவீதம்). மேலும் தமிழர்களின் பண்பாடும்,
இறை
உணர்வும் ஒன்றாக கலந்தே இருந்தன. இதை
பழந்தமிழ் இலக்கியங்கள் மூலம் தெரிந்து
கொள்ளலாம். எனவே, தமிழில் 'ழ' எனும்
எழுத்தை மேற்கண்ட பின்புலத்தில்தான்
தமிழர்களோ, தமிழ் சித்தர்களோ
உருவாக்கியிருப்பார்கள் என்பது என் துணிபு.

சாகாக்கலை பெற்றவர்கள்-ஜீவ
பிரயானமானவர்களின்(ஜீவ சமாதி) #தூல
#அடையாளங்கள்

1.உலகத்தில் செத்தவர்களுக்கு இறுதி
நேரத்தில் தீட்டு என்று ஏற்படுகிற-ஆணுக்கு
சுக்கில ஜலமாகிய கசப்பு ஜலம் வெளியாகி
பிண நாற்றம்எழும்புகிறதும் - இல்லாமல்
பரிசுத்தமாக மணத்துடன் இருப்பார்கள்
சாகாகலை பெற்றவர்கள்.

2.ஜீவ பிரயாணம் ஆன பின்னும் தேகத்தில்
கேசாதி பாதம் வெதுவெதுவென்று
சூடிருக்கும்.விறைத்து விறுவிறுப்பு
ஏறாது.உரித்த வாழைத்தண்டை வெய்யிலில்
போட்டால் எப்படி துவளுமோ அப்படியே கை
கால் முதலிய அங்கங்களெல்லாம் துவண்டபடி
இருக்கும்.

3.பாவக்கணம் ஏறாமல் தேகமானது
பூக்கூடையை தூக்குவது போல இருக்கும்.

4.கை கால்களில் சொடுக்கு எடுத்தால் நெட்டி
வரும்.

5.ஆண்டவர்களின் பாடல்களோ
திருவக்கியங்களோ திருநாமமோ ஜீவபிரயானம்
ஆன தூல பிம்பம் இருக்கும் எல்லையில்
ஆரவாரத்துடன் ஒலிக்க பெரும் நேரங்களில்
அவர்கள் மேனியிலே வியர்வை
கொப்பளிக்கும்-துடைக்க துடைக்க வியர்வை
மேலும் மேலும் கொப்பளிக்கும்.

6.வயோதிகமாய் உள்ளவர்கள் ஜீவ
பிரயாணமாகி நேரம் அதிகம் ஆகஆக அவர்கள்
முகத்தில் இளமை பூத்து பசுமஞ்சள் வர்ணம்
உலாவும்.

7.பிராணன் நீங்கியவுடன் தொண்டை
அடைத்து கொண்டு ஒரு சொட்டு ஜலம் கூட
உள்ளே இறங்காதே(தீட்டாகி இறப்பவர்களுக்கு)-
அந்த அடையாளம் இல்லாமல் மெய்வழி
தெய்வமவர்களின் சன்னதியிலிருந்து காஷாய
தீர்த்தம் கொண்டுவரபெற்று கொடுத்தால்
அதை சாப்பிடுவார்கள்-ஒரு மாதம் கழித்து
சென்று கொடுத்தாலும் கூட இக்காரியம்
நடக்கிறது.

8.பிராணன் நீங்குமுன் கூனி குறுகி
இருந்தவர்கள்-கால் கை வராமல் இருந்தவர்கள்-
புண் முதலியவற்றால் துர்நாற்றம்
வீசிகொண்டிருந்தவர்கள் அத்தேக குறைகளும்
நாற்றமும் நீங்கி சாகாகலையின் வைபவ
சிறப்புடையவர்களாக ஆகின்றார்கள்.

9.அடக்கமான பின் வெளியே நாற்பது நாள்
போட்டு வைத்திருந்தாலும் தேகம்
கெடுவதில்லை.

10.மண்ணில் புதைத்தால் தேகத்தை மண்
தீண்டாது.